ผมชื่อศุภวิชญ์ แป้นขอม ชื่อเล่น แพท เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 แผนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ โรงเรียนสตรีนครสวรรค์ มีความสนใจในด้านนวัตกรรมและเทคโนโลยี ตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ได้เข้าร่วมชมรม Robot SNS ของโรงเรียน ซึ่งเป็นชมรมที่ส่งเสริมการเรียนรู้และพัฒนาทักษะด้านหุ่นยนต์และระบบอัตโนมัติ ผ่านการเข้าร่วมแข่งขันหุ่นยนต์ในรายการต่างๆ ทำให้ได้ฝึกฝนทั้งทักษะการเขียนโปรแกรม การออกแบบวงจรไฟฟ้า และการแก้ปัญหาเชิงเทคนิคอย่างเป็นระบบ จึงได้นำความรู้และประสบการณ์จากชมรมมาสร้างนวัตกรรมที่เป็นประโยชน์ต่อสังคม
ข้าพเจ้าเป็นคนที่ชอบตั้งคำถามกับสิ่งรอบตัวเสมอว่าเหตุใดอุปกรณ์ต่าง ๆ จึงทำงานได้ และเบื้องหลังกลไกเหล่านั้นคืออะไร ความสงสัยนี้ได้จุดประกายให้ข้าพเจ้าเริ่มต้นทดลองอย่างง่าย เช่น การต่อวงจรไฟฟ้าเล็ก ๆ จากอุปกรณ์ที่มีอยู่ การประกอบชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ รวมไปถึงการลองเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์พื้นฐาน ความเพลิดเพลินในการทดลองและการได้เห็นผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจริงเป็นแรงบันดาลใจให้ข้าพเจ้าตัดสินใจมุ่งสู่เส้นทางวิศวกรรมในอนาคต เมื่อก้าวเข้าสู่ระดับมัธยมปลาย ข้าพเจ้ามีโอกาสต่อยอดความสนใจนี้อย่างจริงจังมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้ภาษา Python และ C เพื่อเขียนโปรแกรม การศึกษาหลักการไฟฟ้าและวงจรอย่างเป็นระบบ ตลอดจนการนำความรู้เหล่านี้มาผสมผสานกับเทคโนโลยีใหม่ ๆ เช่น ปัญญาประดิษฐ์และการประมวลผลภาพ สิ่งเหล่านี้ไม่เพียงทำให้ข้าพเจ้ามีทักษะที่หลากหลายขึ้น แต่ยังได้เข้าใจว่า ความรู้ด้านวิศวกรรมคอมพิวเตอร์และไฟฟ้าเป็นเครื่องมือสำคัญที่สามารถนำไปสร้างสรรค์นวัตกรรมเพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นจริงในสังคมโครงงานที่ข้าพเจ้าได้ลงมือทำถือเป็นก้าวสำคัญที่หล่อหลอมความฝัน ตัวอย่างเช่น การสร้างหุ่นยนต์การแพทย์ที่สามารถช่วยวิเคราะห์อาการผู้ป่วยเบื้องต้นโดยใช้ระบบ AI เพื่อแบ่งเบาภาระของแพทย์และลดเวลาการรอคอย หรือโครงงานวิเคราะห์คุณภาพน้ำเชื้อโคโดยใช้การประมวลผลวิดีโอจากกล้องจุลทรรศน์ร่วมกับ OpenCV เพื่อตรวจสอบความสมบูรณ์และประสิทธิภาพในการสืบพันธุ์ ซึ่งมีประโยชน์อย่างมากต่อวงการเกษตรกรรม ความสำเร็จของโครงงานเหล่านี้ไม่ได้เกิดจากการทำงานเพียงลำพัง แต่ยังมาจากการทำงานเป็นทีม การแลกเปลี่ยนความคิดเห็น และการแก้ไขปัญหาอย่างมีระบบ นอกจากนี้ การเข้าร่วมแข่งขันในระดับโรงเรียน ระดับภูมิภาค ไปจนถึงระดับนานาชาติ ทำให้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะทำงานภายใต้ความกดดัน ฝึกความคิดเชิงตรรกะ และเพิ่มพูนประสบการณ์ที่หลากหลาย รางวัลและโอกาสที่ได้รับ เช่น การเป็นตัวแทนประเทศเข้าร่วมแข่งขันในต่างแดน หรือการได้รับรางวัลด้านโครงงานวิทยาศาสตร์ เป็นสิ่งยืนยันถึงความมุ่งมั่นและความตั้งใจของข้าพเจ้า แต่สิ่งที่มีค่ามากกว่ารางวัลใด ๆ คือการได้เรียนรู้กระบวนการคิด วิเคราะห์ และพัฒนาผลงานจนสำเร็จ ประสบการณ์ทั้งหมดทำให้ข้าพเจ้าตระหนักว่า วิศวกรรมไม่ใช่เพียงศาสตร์ที่ว่าด้วยทฤษฎีหรือการคำนวณ แต่เป็นสะพานเชื่อมระหว่าง “ความรู้” และ “การแก้ปัญหาจริง” ไม่ว่าจะเป็นด้านการแพทย์ เกษตรกรรม หรืออุตสาหกรรม วิศวกรรมคอมพิวเตอร์และไฟฟ้ามีบทบาทสำคัญต่อการพัฒนาและยกระดับคุณภาพชีวิตของผู้คน ข้าพเจ้าจึงตั้งเป้าหมายที่จะศึกษาต่อยอดองค์ความรู้ให้รอบด้าน ทั้งด้านฮาร์ดแวร์ ซอฟต์แวร์ และเทคโนโลยีอัจฉริยะ เพื่อสร้างนวัตกรรมที่ตอบโจทย์สังคมได้อย่างแท้จริง ในอนาคต ข้าพเจ้าหวังว่าจะได้เป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาเทคโนโลยีที่สามารถสร้างผลลัพธ์ในวงกว้าง โดยเฉพาะการนำความรู้ด้าน AI การประมวลผลสัญญาณ และการออกแบบระบบไฟฟ้า มาประยุกต์ใช้กับปัญหาสำคัญของประเทศ เช่น การแพทย์ที่เข้าถึงง่ายขึ้น การเกษตรที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น และการพัฒนาอุตสาหกรรมที่ยั่งยืน ข้าพเจ้ามีความเชื่อมั่นว่า ด้วยแรงบันดาลใจ ประสบการณ์ และความพยายามที่สั่งสมมา จะทำให้สามารถเดินบนเส้นทางนี้ได้อย่างมั่นคงและสร้างคุณค่าให้แก่สังคมได้อย่างแท้จริง